วาสนาทำให้เป็นขาขึ้นได้อย่างไร

| December 26, 2012

วาสนาทำให้เป็นขาขึ้นได้อย่างไร คนที่มีโชคต้องคิดและทบทวนให้ถ่องแท้ว่าโชคในที่นี้ไม่ใช่การเสี่ยงทายที่เข้าใจ กันว่าการมีโชคคือการมีลาภ แต่โชคในที่นี้คือการที่คนเราได้รับโอกาสทางการ ศึกษามีโอกาสที่จะได้แสวงหาความรู้ ส่วน วาสนา ก็มิใช่บุญเก่าเก็บ หรือ กุศลที่บ่มสร้างไว้ในอดีต แล้ว ตามมาหลอก หลอนในชาตินี้ หากแต่วาสนาคือ การที่คนเรามีความขยันหมั่นเพียร มุมานะ บาก บั่น มุ่งมั่นต่อสู้ ไม่ย่อท้อต่อโชคชะตา ซึ่งวาสนาก็คือความเพียรที่เราสร้างขึ้นเอง ดังนั้น คนที่มีโชค คือคนที่มีโอกาสเรียนรู้และพัฒนาตนเองไปสู่ความสำเร็จ คนที่มีวาสนา คือ คนที่มีความขยันมั่นเพียร นั่นเอง   ความสำเร็จของคนก็ขึ้นอยู่กับคนนั่นเองหมายถึง บุคคลล่วงทุกข์ได้เพราะความ เพียร มนุษย์นั้นเป็นผู้กำหนดโชคชะตาของตนเองทั้งสิ้น เราเป็นทั้งผูสร้าง และผู้ ทำลายในเวลาเดียวกัน ดั่งได้ยินคำกล่าวถึงอยู่เสมอว่า ดีชั่ว อยู่ที่ตัวทำ สูงต่ำ อยู่ที่ทำตัว ชีวิตมิใช่เทวดามาอุ้มสม มิใช่พระพรหมจะมาเสกสรร มิใช่ศุกร์เสาร์อาทิตย์ หรือ จันทร์ จะมาดลบันดาลให้เราชั่ว-ดี แต่กรรมคือการกระทำเท่านั้น ที่ลิขิตชีวิตของคน จะยากดีมีจนก็สุดแต่วิถีทาง กฎแห่งกรรมกระทำดี-ดี ทำชั่วก็มีแต่เลวระยำ เมื่อเป็นเช่นนั้นแล้วจงตรองดูเถิดนะว่าเราจะสร้างดวง หรือ จะให้ดวงสร้างเรา [...]

เวรกรรมจากการฆ่าสัตว์

| December 9, 2012

บริเวณป่าใหญ่แห่งหนึ่งในเขตเทือกเขาหิมพานต์ มีฝูงลิงอยู่ฝูงหนึ่งซึ่งมีลิง ๒ พี่น้องเป็นผู้ควบคุมดูแล ครั้งนั้นพระพุทธเจ้าของเราเกิดเป็นลิงตัวพี่ชื่อ “มหานันทิยะ” ส่วนพระสารีบุตรเกิดเป็นลิงตัวน้องชื่อ “จูฬนันทิยะ” ลิง ๒ พี่น้องมีลิงบริวารอยู่ ๘๐,๐๐๐ ตัว แม่ลิงของลิงทั้งสองนั้นตาบอด จึงเป็นหน้าที่ของลิง ๒ พี่น้องต้องช่วยกันดูแลเลี้ยงดู คราวหนึ่ง ลิง ๒ พี่น้องต้องพาบริวารไปหากินไกลจากที่อยู่ แต่ได้มอบหมายให้ลิงตัวหนึ่งนำผลไม้มาให้แม่ลิงกิน ผลปรากฏว่าลิงที่ได้รับมอบหมายให้นำผลไม้มานั้นกลับคิดไม่ซื่อ เก็บไว้กินเสียเอง ลิง ๒ พี่น้องกลับมาเห็นแม่ลิงซูบผอมจึงถามความจริง “แม่ ทำไมผอมลงเล่า แม่ไม่ได้กินผลไม้ที่ลูกส่งมาให้ หรือว่าแม่ไม่ชอบ ผลไม้เหล่านั้นล้วนมีรสชาติอร่อยทั้งสิ้น” “ผลไม้ที่ไหนลูก แม่ไม่เคยได้เลย” แม่ลิงตอบ ลิงมหานันทิยะได้ฟังแม่พูดเช่นนั้น ก็เข้าใจทันทีว่าลิงที่มอบหมายให้นำผลไม้มาให้คิดไม่ซื่อ จึงเกิดสะเทือนใจแล้วคิดว่า “เรามัวแต่ดูบริวารให้ได้รับความสุข ต่อนี้ไปเราจักออกจากการเป็นหัวหน้าฝูงลิง มาเลี้ยงดูแม่ดีกว่า” ครั้นคิดได้ดังนี้ ลิงมหานันทิยะก็เรียกน้องชายคือลิงจูฬนันทิยะมาปรึกษา แล้วมอบหมายให้รับผิดชอบดูแลบริวารแทน “น้องรัก น้องช่วยดูแลบริวารแทนพี่ด้วย พี่จักลาออกมาทำหน้าที่เลี้ยงดูแม่ เพราะไม่อย่างนั้นแล้วไม่มีเวลาดูแลแม่แน่” “ไม่ละพี่ ฉันไม่ต้องการดูแลบริวารหรอก ฉันก็อยากดูแลแม่เหมือนกัน” ลิงจูฬนันทิยะปฏิเสธพร้อมทั้งชี้แจงเหตุผล เป็นอันว่า ลิง ๒ [...]

Free Web Hosting